روش عادی برش شیلنگ
قبل از آنکه رویکرد جدید برای برش را تعریف کنیم، بهتر است ابتدا روش عادی اینکار را که از یک چرخ سنگ سمباده استفاده می‌کند تشریح شود. چرخ‌سنگ ساینده یک مسیر برابر با قطر چرخ را برش می‌دهد و هرچند که بخشی از این ضایعات از طریق سیستم اگزوز بیرون رانده می‌شود، اما بیشتر خرده ضایعات را در درون شیلنگ برش داده شده یا بالای کانال اگزور جای می‌گذارد. در این روش لاستیک آب می‌شود، فلز ذوب می‌شود و خرده های سایده شده خروجی از اگزوز را در هوا پخش می‌کند.
چرخ‌سنگ ساینده بر اساس اصطکاک ایجاد شده از دانه‌های سنگ ساینده که با مواد شیلنگ تماس برقرار می‌کند و آنها را می‌ساید برش را انجام می‌دهد. زمانی که دانه‌های ساینده از لاستیک و فلز ذوب شده پر شوند، آنگاه فرسوده شده و باید با یک چرخ‌سنگ ساینده جدید تعویض شده و ذوب کردن بیشتر لاستیک و بافت های فلزی را ادامه با آن ادامه داد. اگر دانه‌های ساینده در چرخ سنگ جدید باشند، بعد از چند برش کوچک پر شده و چرخ از برش مستقیم خارج می‌شود. زمانی هم که چرخ به واسطه لاستیک ذوب شده چسبندگی پیدا کند، آنگاه یا باید آن را تعویض کرد و یا تمیز کرد. هردو این موارد هزینه مازادی را بر فرآیند برش تحمیل می‌کند.