شیلنگ ها از لایه های متفاوتی ساخته می شوند و از آنجایی که بهترین حالت این است که در فشارهای متفاوت و نیز سیال های گوناگون، مقاوم باشند، نیاز است تا لایه های آن از ” سه لایه “ به بالا و جنس هر لایه با لایه دیگر نیز متفاوت باشد.
لایه اول: به آن “لوله داخلی” گفته می شود، وظیفه اصلی این لایه مقاومت در برابر سیال است و جنس آن می بایست با سیال ساگاز باشد و معمولا از جنس لاستیک مصنوعی، تفلون و یا پلی استر، ساخته می شوند.
چون این لایه با سیال هیدرولیک در تماس بوده بنابراین باید با آن سازگاری داشته باشد، پس هنگام تغییر سیال باید سازگار بودن آنررا با شیلنگ مورد توجه قرار دهیم. این را اضافه کنیم که درجه حرارت سیال بر روی لایه داخلی بسیار تاثیر گذار است و این لایه نباید دارای مک بوده یا متخلخل (حفره و تهی یا سوراخ ) باشد. توجه داشته باشید، قسمت عمده فرآیند آب بندی بر روی اتصال سرشیلنگی به عهده لایه داخلی می باشد.
لایه دوم: وظیفه این لایه تحمل فشار داخل شیلنگ است. این لایه که به “لایه مسلح” معروف است، از شبکه سیمی بافته شده است که از رشته های فولاد ساخته می شود و بین هر لایه سیم بافت، یک لایه عایق جداکننده لاستیکی نیز قرار دارد. گفتنی است لایه دوم باعث هدایت الکتریکی در شیلنگ نیز می شود.
همچنین علاوه بر مقاومت در برابر فشارهای داخلی، به خود شیلنگ نیز مقاومت مکانیکی خاصی می دهد و می تواند دو سر انتهایی شیلنگ را ثابت نگه دارد.
لایه سوم: لایه بیرونی که در واقع خارجی ترین لایه در شیلنگ های هیدرولیکی است که به منظور محافظت شیلنگ در برابر عوامل خارجی مانند سایش و اصطکاک، عوامل شیمیایی مانند UV، ازن، خوردگی ناشی از باران ، شعله آتشو الکتریسیته و… قرار داده شده و مورد استفاده قرار داده می شود.
بنا بر این نیاز است تا جنس مورد استفاده در این لایه از جنس لاستیک مقاوم به سایش مانند پلی استر باشد و همچنین برای مقاومت بیشتر از چند لایه تشکیل شده باشد. اطلاعات شناسنامه ای و مشخصات فنی شیلنگ نیز بر روی این همی لایه درج و چاپ می گردد.