ساختار شیلنگ مواد غذایی
معمولاً متریال استفاده شده در شیلنگ های غذایی از PVC ، PTFE و پلی یورتان ، NBR یا EPDM است. این مواد برای حفظ انعطاف پذیری شیلنگ عالی هستند. از طرف دیگر آنها برای دوام با یک سیم پیچ مارپیچ داخلی از جنس استیل ضد زنگ تقویت می شوند.
شیلنگ پی وی سی
مزیت بزرگ شیلنگ های PVC شفاف بودن و سبک بودن آنها برای انتقال طیف وسیعی از مواد غذایی مانند آب آشامیدنی، مواد خام اولیه و نوشیدنی های گازدار است. دامنه دمای تعریف شده آن از ۲۰- درجه سانتیگراد تا ۶۰+ درجه سانتی گراد متغیر است. شیلنگ های از این جنس عمدتا مناسب برای انتقال موادی هستند که در دما و فشار محدودیت داشته باشند.
شیلنگ PTFE
PTFE پلی تترا فلوئورو اتیلن یا تفلون از جمله پلاستیک های گرما نرم است که اغلب به عنوان پوشش سطحی نچسب استفاده می شود. پلی تترا فلوئورو اتیلن به دلیل خواص خاصی از جمله دمای کاری گسترده، خاصیت خودروانکاری و مقاومت شیمیایی خیلی خوب استفاده ی گسترده ای در صنعت دارد. در مقابل شیلنگ های پی وی سی، شیلنگ های PTFE برای دمای بالاتر بین ۷۰- درجه سانتی گراد تا ۲۶۰+ درجه سانتی گراد کارایی دارند. آنها برای کاربردهایی که فشار و دما زیاد باشد مناسب هستند. همپنین آنها برای حمل و انتقال مواد طعم دهنده ایده آل هستند.
شیلنگ پلی اورتان
این شلنگ برای غذاهای خشک و ساینده مانند پودرشیر، ادویه جات و سایر مواد مناسب است. آنها در برابر غذاهای چرب مقاوم هستند و دامنه دمایی تعریف شده آنها ۴۰- تا ۹۰+ درجه سانتی گراد است.
شیلنگ NBR
این نوع شلنگ مقاومت بسیار عالی نسبت به روغن و چربی دارند. بنابراین آنها برای شیر، خامه، روغن های گیاهی، سس مایونز و همچنین نوشیدنی های گازدار مناسب هستند. دامنه ی دمای آنها معمولاً بین ۳۰- درجه سانتی گراد تا ۱۰۰+ درجه سانتی گراد است.
شیلنگ EPDM
EPDM مخفف اتیلن پلی‌پروپیلن دیین مونومر است .در واقع یک لاستیک مصنوعی است که در طیف وسیعی از صنایع کاربرد دارد. شلنگ های EPDM برای نوشیدنی هایی با میزان الکل زیاد مناسب هستند. علاوه بر این، آنها برای حمل و انتقال نوشیدنی ها و آب میوه ها با دامنه دما بین ۳۰- ° C تا ۹۰+ ° C مناسب هستند.